Een van de grootste illusies in Nederland is dat de weg of de stoep ooit poepvrij zal zijn. Als je gaat rondlopen moet je wel met je hoofd naar beneden lopen om alle hondendrollen te kunnen ontwijken. Je dient zigzaggend te lopen, alsof je dronken bent. En toch; bruine smurrie op de deurmat. Stinkende hondenpoep. Je stampt je voeten wel van tevoren af maar in de profielen van je schoenen blijft de troep zitten. Die veeg je dus af.
Het is de nummer drie van ergernissen in Nederland. Een hond poept gemiddeld 125 kilo per jaar uit, dit is met alle honden in Nederland 145 miljoen kilo per jaar en hondenpoep blijft gemiddeld 10 tot 15 dagen liggen. Dit zijn ongelooflijke cijfers. Poep op de weg en op de stoep moet de hondenbezitters toch ook ergernis opleveren? Ook hier is er een stikstofprobleem en milieuschade. De hond zelf kan aan een zekere overlast niets doen: Er is ook niks mis aan een hond hebben. Een hond kan je van alles leren en daarvoor moet je bij het baasje zijn.
Je hoeft niet lang naar buiten te kijken om de onverschilligheid van veel baasjes te zien. Is het echt te veel moeite om het zaakje te laten dumpen in de goot of iets verder in de berm? Wat zegt dat over dat baasje? Is hij echt zo asociaal of alleen maar onverschillig en gemakzuchtig? Kijkt hij soms eerst stiekem rond? Dit gedrag moet je gewoon niet willen. Deze baasjes worden op den duur zelf de gebeten hond. Er zijn veldjes, speciale drollenzakken en gewoon goede manieren.
Vloekend, wat de onmacht uitdrukt, moest de deurmat schoongemaakt worden. Daarna met een schroevendraaier de meurende rommel uit je schoenzool schrapen. Lekker hoor als je even bent wezen wandelen. Mijn drol moet tussen het hoge gras hebben gelegen aan de rand van de weg. We hebben de mond vol en schudden misprijzend het hoofd over zwerfafval maar hondenpoep is ook nog eens klein chemisch zwerfafval, het ergste soort afval dus. Wie het aangaat mag het zich aantrekken, zich schamen en/of bij zichzelf te rade gaan. De lucht in de deurmat bleef nog uren hangen.
