Wachten, wachten, wachten. Voor wachten heb je tijd nodig, veel tijd soms en vaak moet je tijd maken. Het gaat snel vervelen maar een enkele keer heb je geluk en sta je ergens waar wat te zien is. Moet je ook leren tijdens het wachten, zien. In het buitengebied is vaak weinig reuring maar op een lenteochtend, vroeg in het seizoen en wachtend in de auto, valt het mee.
De wolken zijn tot bijna op de grond gezakt, want een beetje mistig. Het is doodstil, daar op die landweg aan de rand van dat dorp in Maas en Waal, tot er een tractor met een giertank rustig voorbij komt rijden. Recht voorruit is een weiland waar het gras nog van gemaaid moet worden. Een paar mooie paarden grazen kalm en kijken af en toe rond. Twee lange oren komen uit het gras omhoog en een konijn heft zich op. Een herdershond komt in de verte aanlopen, hij lijkt wel een wolf op jacht. Op de manege verderop in het landschap staan de paarden met hun hoofd uit de box. Hoezo geen reuring! De psychologen zeggen dat de lente positief op je stemming werkt. Kan best zo zijn en op deze rustige morgen in maart kun je van zo’n mooi levend plaatje niet positief en vrolijk genoeg worden.
Vroeg in het seizoen is de lente al heel mooi.
